خطرات غیر منتظره بیماری لثه

بیماری لثه شایع و ناخوشایند است، اما، طبق شواهد رو به رشد، می‌تواند در طیف شگفت‌انگیزی از مشکلات سلامتی ظاهراً نامرتبط نیز نقش داشته باشد. تمیز کردن دندان‌هایتان ممکن است حتی مهم‌تر از آن چیزی باشد که فکر می‌کردید. پلاک - یک ماده چسبنده که حاوی باکتری است - روی دندان ها ایجاد می شود. اگر مسواک زده نشود، باکتری ها می توانند لثه ها را تحریک کنند.

لثه ها ممکن است متورم، دردناک یا عفونی شوند. این به عنوان ژنژیویت شناخته می شود. به طور کلی، بیماری لثه را می توان با حفظ یک رژیم بهداشتی خوب درمان یا پیشگیری کرد. با این حال، اگر به حال خود رها شود، می تواند منجر به پریودنتیت شود که ساختارهای نگهدارنده دندان را ضعیف می کند.

بیماری لثه که به آن بیماری پریودنتال نیز می گویند، بسیار شایع است. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تقریبا نیمی از بزرگسالان در ایالات متحده درجاتی از بیماری لثه دارند.

مکانیسم های پشت بیماری پریودنتال نسبتاً به خوبی شناخته شده است و تحقیقات جدیدتر نشان می دهد که این مشکل سلامتی ممکن است در ایجاد تعدادی از شرایط دیگر از جمله بیماری آلزایمر، سرطان و بیماری های تنفسی نقش داشته باشد. در این Spotlight، ما برخی از پیوندهای شگفت انگیز بین بیماری لثه و مسائل بهداشتی متفاوت را پوشش خواهیم داد.

لثه و مغز

اگرچه از نظر فضایی لثه ها در نزدیکی مغز قرار دارند، اما به طور معمول نمی توان شکایات دندانی را با بیماری های عصبی مرتبط دانست.

با این حال، برخی از مطالعات ارتباط بین بیماری پریودنتال و از دست دادن دندان و عملکرد شناختی را پیدا کرده اند. یک مطالعه که به عملکرد شناختی پرداخته بود، 597 مرد را تا 32 سال مورد بررسی قرار داد. نویسندگان نتیجه گیری می کنند:

با از دست دادن دندان های بیشتر، خطر زوال شناختی در مردان مسن افزایش می یابد. بیماری پریودنتال و پوسیدگی، دلایل اصلی از دست دادن دندان، نیز با زوال شناختی مرتبط هستند.

محققان همچنین بیماری پریودنتال را با افزایش تجمع بتا آمیلوئید در مغز - نشانه عصبی آلزایمر - مرتبط دانسته اند.

آزمایش‌های دیگر شواهدی به دست آورده‌اند که نشان می‌دهد یک نوع باکتری که معمولاً در موارد پریودنتیت یافت می‌شود - Porphyromonas gingivalis - را می‌توان در مغز افراد مبتلا به آلزایمر یافت.

به دنبال آن کشف، در یک مطالعه جدیدتر، محققان نشان دادند که عفونت P. gingivalis باعث افزایش تولید بتا آمیلوئید در مغز می شود.

بیماری پریودنتال با افزایش اندک، اما قابل توجهی در خطر کلی سرطان همراه بود.

در این مطالعه، محققان توجه خاصی به آنزیم تولید شده توسط P. gingivalis به نام gingipain کردند. آنها دریافتند که این پروتئاز برای تاو، پروتئین دیگری که نقش اساسی در آلزایمر دارد، سمی است.

شایان ذکر است که سایر محققان به این نتیجه رسیده اند که بتا آمیلوئید در پاسخ به یک پاتوژن تولید می شود. دیدگاه ما نسبت به آلزایمر به آرامی در حال تغییر است.

در آینده، دانشمندان امیدوارند که هدف قرار دادن آنزیم های gingipain ممکن است به توقف تخریب عصبی در برخی از افراد مبتلا به بیماری آلزایمر کمک کند. آنها قبلاً یک مهارکننده gingipain طراحی کرده اند که در حال آزمایش آن بر روی انسان هستند.