زایلیتول: موارد استفاده، اثرات و فواید احتمالی

زایلیتول یک الکل قندی است که نوعی کربوهیدرات است و در واقع الکل ندارد. زایلیتول به طور طبیعی در مقادیر کم در میوه ها و سبزیجات فیبری، درختان، ذرت و حتی بدن انسان وجود دارد.

تولید کنندگان از زایلیتول به عنوان جایگزین شکر استفاده می کنند زیرا شیرینی آن با شکر معمولی قابل مقایسه است اما کالری کمتری دارد.

زایلیتول یک عنصر رایج در بسیاری از محصولات است، از آدامس های بدون قند گرفته تا خمیر دندان. مردم همچنین از زایلیتول به عنوان شیرین کننده روی میز و در پخت و پز استفاده می کنند.

در این مقاله، به موارد استفاده و فواید بالقوه زایلیتول برای سلامتی می پردازیم. ما همچنین عوارض جانبی، تداخلات دارویی، دوز و جایگزین های آن را پوشش می دهیم.

استفاده می کند

زایلیتول دارای سطح شیرینی مشابه قند است اما با کسری از کالری. این یک ماده محبوب در محصولات مختلف از جمله آدامس و خمیر دندان بدون قند است.

تولید کنندگان زایلیتول را به طیف وسیعی از غذاها اضافه می کنند، از جمله:

• آب نبات های بدون قند مانند آدامس، نعناع و صمغ
• مربا و ژله
• عسل
• کره های آجیل، از جمله کره بادام زمینی
• ماست

زایلیتول همچنین یک عنصر در برخی از محصولات مراقبت از دندان است، از جمله:

• خمیر دندان
• دهانشویه
• سایر محصولات فلوراید

شیرین کننده های زایلیتول برای خرید آنلاین در دسترس هستند.

مزایای بالقوه

زایلیتول چندین مزیت بالقوه برای سلامتی دارد، از جمله:

شاخص گلیسمی پایین

زایلیتول دارای شاخص گلیسمی پایین (GI) است. این بدان معناست که مصرف آن باعث افزایش سطح گلوکز خون یا انسولین در بدن نمی شود. به همین دلیل، زایلیتول یک جایگزین قند خوب برای افراد مبتلا به دیابت است.

زایلیتول به دلیل GI پایین آن یک جایگزین قند برای کاهش وزن است.

همچنین، یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که زایلیتول اثرات قابل توجهی در کاهش گلوکز خون در موش‌هایی که رژیم‌های غذایی پرچرب داشتند، داشت.

سلامت دندان

زایلیتول یکی از مواد تشکیل دهنده بسیاری از محصولات بهداشتی دندان از جمله خمیر دندان و دهانشویه است. این به این دلیل است که زایلیتول غیرقابل تخمیر است، به این معنی که باکتری های موجود در دهان نمی توانند آن را به اسید مضری تبدیل کنند که باعث پوسیدگی دندان می شود.

باکتری دهانی استرپتوکوک موتانس تا حد زیادی مسئول پلاک است که ماده چسبنده و سفید رنگی است که می تواند در خارج از دندان های فرد جمع شود.

پلاک اسید لاکتیک را به سطح دندان متصل می کند. این اسید مینای دندان را از بین می برد و منجر به پوسیدگی دندان می شود.

در حالی که داشتن مقداری پلاک روی دندان‌ها برای افراد طبیعی است، اما مقادیر بیش از حد آن می‌تواند منجر به پوسیدگی دندان، حفره و بیماری لثه شود.

یک بررسی سیستماتیک در سال 2017 نشان می‌دهد که زایلیتول میزان باکتری S. mutans را در دهان کاهش می‌دهد، که باعث کاهش میزان پلاک می‌شود و ممکن است به جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک کند.

یک مطالعه در سال 2014 اثرات زایلیتول را بر روی Porphyromonas gingivalis، که باکتری مسئول ژنژیویت یا بیماری لثه است، بررسی کرد. اگر درمان نشود، مقادیر اضافی P. gingivalis می تواند وارد جریان خون شود و منجر به التهاب سیستمیک شود.

در این مطالعه، دانشمندان نمونه‌هایی از P. gingivalis را در آزمایشگاه رشد دادند و به کشت‌های سلولی انسانی که از قبل با زایلیتول تیمار شده بودند، اضافه کردند. آنها مشاهده کردند که زایلیتول تولید پروتئین های سیستم ایمنی را افزایش داده و از رشد باکتری ها جلوگیری می کند.

عوارض جانبی و ایمنی

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) زایلیتول را به عنوان یک افزودنی غذایی تایید کرده است. زایلیتول به طور کلی بی خطر است، اما مانند سایر الکل های قندی، می تواند باعث مشکلات گوارشی مانند نفخ و اسهال در برخی افراد شود.

شایان ذکر است که زایلیتول می تواند برای سگ ها بسیار سمی باشد. نگهداری محصولات حاوی زایلیتول در مکان امنی که حیوانات خانگی نتوانند به آن دسترسی پیدا کنند، حیاتی است. هرکسی که فکر می کند سگش زایلیتول مصرف کرده است باید فوراً با دامپزشک خود یا مرکز کنترل سموم حیوانات تماس بگیرد.